Trabzon’un Sürmene ilçesinde yaşayan Kıvanç Erdem Orun’un kuzulara sevgisi çok küçük yaşlarda başladı. Ailesi oğullarının ‘Bana kuzu alın’ ısrarına daha fazla dayanamadı ve geçen yıl Kıvanç’a bir kuzu satın aldı. Yaz tatilinin tümünü adını ‘Kızım’ koyduğu kuzuyla geçiren ve çobanlığa ilk adımını atan Kıvanç, çobanlar bitli ve pis olur diye düşünlere inat bu mesleği yapmakta ısrarlı.

Kıvanç Erdem Orun, 2008 yılında Trabzon’un Sürmene ilçesinde dünyaya geldi. Kendisinden küçük bir erkek kardeşe sahip olan Kıvanç’ın annesi ev hanımı, babası ise kuyumcuda çalışıyor. Lise birinci sınıfta okuyan Kıvanç’ın kuzulara büyük bir ilgisi bulunuyor. Ancak ailesi izin vermediği için Kıvanç bu sevgisini sürekli bastırmak zorunda kaldı. Geçen yıl ise ailesi oğullarının ısrarlarına daha fazla kayıtsız kalamadı ve Kıvanç’a bir kuzu satın aldı. Bakacak yerleri olmadığı ve kış mevsimi olduğu için kuzu bir süre anneannenin ahırında kaldı. Yaz mevsiminin gelmesiyle birlikte Kıvanç evlerinin yakınında bir araziye kuzu için ahır, kendi için de bir yer yaptı. Kıvanç okulların tatil olduğu günden okullar açılana kadar her gününü adını ‘Kızım’ koyduğu kuzuyla geçirdi.

“Bütün yaz tatilimi kuzumla geçirdim. Para biriktirip beton ve tuğla aldım. Kendi ellerimle Kızım’a ahır yaptım. Sosyal hayattan tamamen soyutlandım. Zaten kalabalığı seven biri değilim. Yanımda ciddi insan sever, arkadaşlarım da öyle olsun isterim. Şımarık insanlardan hoşlanmam. Çobanlar dağlarda ya tek başlarına ya da arkadaşlarıyla hayvan beklerler. Ellerinde her zaman telefon olur ve biriyle konuşurlar. Konuştukları insanlar hep çobanlardır. Ben de yazın öyle yaptım.”

Kıvanç’ın mahalleden tanıdığı iki tane çoban abisi vardı. Yaz boyunca kuzusuna bir şey olsa onları aradı. Kuzu hastalandığında doğal ilaç reçetelerini onlardan öğrendi. Kıvanç, “Kızım bir gün ishal oldu. Çoban abilerim, ‘Ballı tuz yapıp ver’ dedi. Yaptım verdim, iyileşti. Başka bir gün ağzında yaralar çıktı. ‘Yarayı kes, tuz bastır’ dediler. Onu yapamam dedim. Veterinere gidip iğne, ilaç aldım” dedi.

‘KUZUMDAN AYRILIRKEN AĞLAMA KRİZİNE GİRDİM’
Okula gitmeye başladığı için kuzusunu anneannesinin ahırına bırakmak zorunda kalan Kıvanç’a bu durum çok ağır geldi. Kıvanç o günleri, “Bütün yaz tatilimi Kızım’la geçirdim. Okullar başlayınca ondan ayrılmak çok zor geldi. Okulda durup dururken ağlamaya başlıyordum. Hafta sonları kuzumu görmek için anneanneme gidiyordum. Oradan dönerken yine ağlıyordum. Annem, ‘Niye ağlıyorsun? Kuzun ölmedi’ diyordu. Hep kuzumla kalıp, onunla ilgilenmek istedim” diyerek anlatıyor. (Milliyet)